Cytryniec Chiński (Schisandra Chinensis)
https://uprawa-roslin.pl/cytryniec-chinski-schisandra-chinensis
Owoce Cytryńca oraz liście i łodygi charakteryzują się wyjątkowymi właściwościami zarówno leczniczymi jak i energetycznymi. Są bogatym źródłem witamin E, schizandryny ( substancji tonizującej i wzmacniającej), łatwo przyswajalnych mikroelementów takich jak żelazo, nikiel, miedź, mangan, potas, molibden, tytan, cynk, magnes, potas i fosfor. Stosuje się go przy zmęczeniu fizyczny i umysłowym, senności, wyczerpaniu, depresji, niedokrwistości, chorobach płuc, wątroby, przewodu pokarmowego. Jest również doskonały w leczeniu problemów ze wzrokiem oraz stosuje się go do nauki (przyśpiesza zapamiętywanie). Owoce można spożywać zarówno na surowo jak i po przetworzeniu np. w postaci suszu, nalewek, wyciągów i naparów. Z liści można przygotować herbatę mającą działanie tonizujące i wzmacniające. Natomiast z kory i pędów (zdrewniałych) można zrobić kawę. W Chinach cytryniec zwany jest „u- wej – czy” co oznacza „owoc o pięciu smakach” gdyż pokrywa owocu jest słodka, miąższ jest kwaśny, nasiona gorzkie i cierpkie, a wyciąg z owoców nabiera słonawego smaku. Cytryniec to bardzo wartościowe pnącze pochodzące z Chin, Korei i Syberii. Łączy w sobie zalety rośliny ozdobnej, konsumpcyjnej i leczniczej. Ozdobę tego pnącza stanowią ciemnozielone liście, osadzone na czerwonych ogonkach oraz jaskrawoczerwone owoce, które pojawiają się jesienią. Cytryniec dorasta do 10 - 12 m długości jest to roślina w naszym klimacie całkowicie mrozoodporna, wytrzymująca spadek temperatury do – 30 C. Cytryniec jest to roślina doskonale nadająca się do obsadzeń przy ogrodzeniach, ścianach budynków i pergolach. Kwiaty koloru czerwonego, różowego lub biało - kremowego pojawiają się od maja do czerwca. Pierwsze dojrzale owoce pojawiają się w sierpniu i utrzymują się do połowy września. Owoce pojawiają się już w 3 roku po posadzeniu. Z jednej rośliny można uzyskać nawet 5 kg owoców.
Opakowanie zawiera 10 nasion wraz z instrukcją siewu i dalszej hodowli.
Instrukcja siewu i dalszej hodowli
Nasiona można siać przez cały rok, nasiona po wyjęciu z paczki
należy odstawić na 1 – 2 godziny tak, aby ich temperatura pomału
(stopniowo) zrównała się z temperaturą pomieszczenia, następnie
nasiona należy moczyć w letniej (o temperaturze pokojowej)
przegotowanej wodzie przez około 48 godziny, po wyjęciu z wody
nasiona należy oczyścić z osłonek i resztek miąższu. Aby
zwiększyć ilość skiełkowanych nasion należy wykonać zabieg
stratyfikacji o długości 90 dni w temperaturze 5 stopni
Celsjusza. Poczym można je wysiać do skrzynki (multipletu –
wielo doniczki) najlepsze podłoże do wysiewu to włókno kokosowe.
Pojemnik należy wypełnić podłożem do 2/3 wysokości. Następnie
nasiona delikatnie rozkładamy na powierzchni podłoża i
przysypujemy delikatnie warstwom podłoża warstwą trzykrotnej
grubości nasionka. Zasiew podlewamy (najlepiej zraszając – ta
metoda sprawi, że zasiew będzie równomiernie delikatny a woda
podczas zraszanie nie zniszczy kiełkujących nasion). Podłoże
powinno być cały czas wilgotnie, optymalna wilgotność jest
wtedy, gdy weźmiemy w trzy palce grudkę ziemi i ściśniemy to
pomiędzy palcami pojawi się wilgoć (gleba jest zbyt sucha, gdy
pociśnięciu pomiędzy palcami nie pojawi się wilgoć, natomiast
podłożę jest przelane w tedy, gdy po ściśnięciu zacznie kapać
woda). Po skiełkowaniu nasion i pojawieniu się pierwszych
właściwych liści (2 zestaw listków) należy rozsadzić rozsadę do
osobnych pojemników sadzimy ją o około 1 cm głębiej niż była
wcześniej posadzona ta czynność zapewni nam lepsze ukorzenienie
i stabilność rośliny. Roślinę należy w trzecim miesiącu od chwil
skiełkowania zacząć hartować. Zaczynamy hartowanie od 5 minut i
stopniowo zwiększamy czas pobytu rośliny na zewnątrz tak, aby
roślina mogła się przystosować do panujących na zewnątrz
warunków atmosferycznych. W pierwszym roku uprawy na zimę
roślinne szkółkujemy w pomieszczeniu gdzie temperatura osiąga
minimalnie 2 – 5 stopni Celsjusza. W drugim roku uprawy roślinę
możemy posadzić na miejsce stałe i zacząć formować w tym celu
przycinamy roślinę dwa razy do roku, pierwsze ciecie wykonujemy
na wiosnę, gdy roślina zaczyna wegetacje drugie ciecie
dokonujemy latem, gdy na roślinę pojawi się tak zwany przyrost
świętojański (jest to ciecie nieobowiązkowe). Zabieg ten
powtarzamy corocznie.